Czy wiesz czym się różnią mrzonki od marzeń?
Mrzonki to wyobrażenia, które nigdy nie zostaną zrealizowane a przynajmniej nie z twoją pomocą. Mogą się przecież wydarzyć cuda :). Marzenia to z kolei rzeczy, którym pomagamy się zrealizować, bo jesteśmy np. konsekwentni. Tylko te marzenia mają szansę się zrealizować, które są skonkretyzowane i realizowane. Jedną rzeczą, która odróżnia mrzonki od marzeń to jest właśnie postawa: w pierwszym przypadku bierna a w drugim proaktywna.
Jak być proaktywnym? więcej tutaj.
Czasami pisze projekty unijne. Podczas jednego z takich projektów były pytania do młodzieży o ich sprawność i sposób dbania o zdrowie.
Jednym z najważniejszych elementów rozwoju społeczeństwa jest zdrowie, a co za tym idzie prawidłowy styl życia. Bardzo ważne są działania prozdrowotne ukierunkowane na dzieci i młodzież, gdyż „zdrowie psychiczne i fizyczne w wieku dorosłym ma swoje korzenie w dzieciństwie, w którym dziecko nabierało nawyków podejmowania aktywności fizycznej”. Źródło: Laakso, Nupponen, Telama, Arvisto, Naul, Pieron, Rychtecky 2000Íž Ford, Wakefeld, Bennet, Laws, Candy 2001.
BADANIA OGÓLNOPOLSKIE
W ostatnim raporcie Głównego Urzędu Statystycznego aktywność fizyczna jest wskazywana jako niezwykle istotny czynnik wpływający na zdrowie i samopoczucie psychiczne dzieci i młodzieży. Zapobiega powstawaniu nadwagi i otyłości, a także chroni przed chorobami, takimi jak: cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, choroby serca, depresja, schorzenia kręgosłupa, a nawet przed chorobami nowotworowymi. Dane statystyczne pokazują, że na 2 020,7 tys. dzieci w wieku 1014 lat (wykrytych i udokumentowanych przypadków przez lekarzy), choruje przewlekle na astmę 65 tys (3,2%), choroby oka 145,8 tys (7,2%), choroby kręgosłupa 57,8 tys (2,9%), bóle głowy 49,1 tys. (2,4%), inne choroby ( w tym choroby układu krążenia) 139,3 tys. (6,9%). Daje to nam ogólną liczbę jednostek chorobowych 457 tys. (22,6%) przy czym niektóre schorzenia mogą występować razem u jednej osoby. W grupie wiekowej 1519 lat na 2 446,3 tys. osób sytuacja wygląda następująco: choruje przewlekle na astmę 89,7 tys.(3,7%), na bóle pleców 42,7 tys. (1,7%), zapalenie oskrzeli i nerek 67,2 tys. (2,7%), nadciśnienie tętnicze 13,4 tys.(0,5%), na cukrzycę 7,3 tys.(0,3%), i choroby wrzodowe żołądka 14,8 tys. (0,6%). Czyli występuje 235,1 tys. jednostek chorobowych (9,6%). Wyniki w grupie wiekowej 2029 lat na 6 077,5 tys. osób przedstawiają się następująco: choruje przewlekle na astmę 97,5 tys.(1,6%), na bóle pleców 228,5 tys. (3,8%), zapalenie oskrzeli i nerek 143,8 tys. (2,4%), nadciśnienie tętnicze 100,2 tys.(1,6%), na cukrzycę 27,5 tys.(0,45%), i choroby wrzodowe żołądka 60,2 tys. (1,00%). Czyli występuje 657,7 tys. jednostek chorobowych (10,8%). Grupa wiekowa (20-29 lat) została podana dla pokazania większego obrazu sytuacji. Stan zdrowia w późniejszych latach się nie poprawia, a nawet znacznie pogarsza. W niektórych schorzeniach jak np. bóle pleców z 2,9 % w wieku 1014 lat, 1,7 % w wieku 15-19 lat do aż 3,8% w wieku 20- 29 lat. Podobnie ma się sytuacja z nadciśnieniem tętniczym 0,5% w wieku 15-19 lat zwiększa się 3 razy do 1,6 % w wieku 20-29 lat. Podczas analizy z wyłączeniem astmy („choroby ustępującej z wiekiem”) okazuje się, że liczba występowania chorób przewlekłych zwiększa się dwukrotnie z 5,9% (wiek 15-19 lat) do 9,2 % (wiek 20-29 lat). W związku z tymi danymi nasuwa się wniosek, że przyczyną chorób może być mniejsza aktywność fizyczna w grupie wiekowej 20-29 lat spowodowana brakiem obowiązkowych zajęć z wfu.
Rozwiązaniem tego problemu są właśnie zajęcia w Klubie AIKIDO, ponieważ motywacja do ćwiczeń nie kończy się wraz z ukończeniem obowiązkowej edukacji szkolnej. Później nauczyciele już nie oddziaływają na zachowania ucznia w związku z tym odgrywa już rolę tylko motywacja wewnętrzna osoby. Jeżeli jeszcze dane środowisko pracy, bądź rodzinne nie ma nawyków prozdrowotnych to właśnie społeczność klubowa może dawać dodatkowe wsparcie do ćwiczeń.
Z kolejnych badań GUS wynika, że tylko co trzecia osoba (w wieku 15–19 lat) wykonywała czynności wymagające dużego wysiłku. Dwie na trzy osoby wykonywały umiarkowany wysiłek fizyczny, a najwięcej, bo prawie osiem na dziesięć osób chodziło i spacerowało. Wśród osób wykonujących czynności wymagające dużego wysiłku fizycznego, ponad dwukrotnie więcej było mężczyzn niż kobiet (odpowiednio 46,0% i 21,4%). Ponadto większe były odsetki osób w wieku 20-29 lat (36,3%) niż w wieku 15-19 lat (27,8%).
Jak z tego wynika, aż dwie trzecie społeczeństwa nie dba o swoje zdrowie w zakresie aktywności ruchowej.
Podobne wskaźniki wykazały studia Biura Analiz Sejmowych Kancelarii Sejmu opublikowane w 2014 roku. Eksperci zbadali niedostatki zachowań prozdrowotnych młodzieży w wieku 11 – 18 lat w Polsce według płci. Jako zalecany poziom aktywności fizycznej określono wysiłek trwający co najmniej 60 minut dziennie przez 7 dni w tygodniu, Przy czym wysiłek, jest to jeden z niezbędnych elementów wchodzących w zakres dbania o swoje zdrowie. U chłopców w wieku 11-12 lat poziom aktywności niższy od zalecanego stwierdzono u 68,6%, w wieku 15 – 16 lat 77 % oraz w wieku 17 – 18 lat u 80,1 % . W przypadku dziewcząt w tych grupach wiekowych wskaźniki wyglądały następująco: 11-12 lat 76,8 %, w wieku 15 – 16 lat 90,4 %, a w wieku 17 – 18 lat aż 95,8 % .
Jak widać z przeprowadzonych badań aktywność fizyczna nie jest wystarczająca w przypadku 8 chłopców na 10 i aż 9 dziewcząt na 10.
Z badań opublikowanych przez Instytut Matki i Dziecka w Warszawie przeprowadzonych przez prof. Joannę Mazur koordynatora badań HBSC na Polskę wynika, że powyższe dane statystyczne mają tendencje wzrostowe. W ciągu dekady liczba dzieci np. z nadwagą w Polsce wzrosła o 30%, Około 80% otyłych nastolatków POZOSTANIE OTYŁYMI w wieku dorosłym. Stwierdziła, że POLSKIE DZIECI TYJĄ NAJSZYBCIEJ W EUROPIE!
BADANIE LOKALNE
Giżycki Klub Aikido chcąc wspomóc działania w zakresie aktywności prozdrowotnej przeprowadził badania ankietowe na terenie gminy i miasta Giżycko. Wyniki te nieznacznie się różnią od wskaźników ogólnopolskich, w niektórych zagadnieniach na niekorzyść społeczności Giżycka. Jednak celem badań było także poznanie motywów oraz powodów ograniczających aktywność fizyczną u dzieci i młodzieży. W badaniu wzięło udział 115 uczniów ze szkół gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych, w tym 37 dziewcząt i 78 chłopców.
STAN ZDROWIA.
Podczas subiektywnej oceny stanu zdrowia młodzież stwierdziła: „jestem bardzo zdrowy” 27%, „jestem zdrowy” 56%, „jestem nie całkiem zdrowy” 17%. Na pytanie o występujące dolegliwości badani podali: bóle głowy 50%, bóle pleców 42%, bóle stawów 25%, problemy z układem trawiennym 14% inne 12%, a na żadne z powyższych 17%. Jako najczęściej występujące choroby wymieniono: skrzywienie kręgosłupa 25%, refluks 7%, migrena 8%, nadwaga 14%. 39% osób stwierdziło, że nie chorują. Analizując powyższe wyniki badań należy stwierdzić, że działania prozdrowotne młodzieży nie są na wymaganym poziomie. Są one głównym czynnikiem wymagającym podjęcia reakcji. Widać to po ogólnych, subiektywnych odczuciach uczniów. Większość stwierdzała, że jest zdrowa i bardzo zdrowa 83%, a na pytanie już o dolegliwości aż 83% uskarżało się na jedną i więcej. Do chorób przewlekłych przyznało się 61%. Można powiedzieć: młodzież bardzo optymistycznie patrzy na stan swojego zdrowia, jednak odbiega to od stanu rzeczywistego. Wskaźniki ogólnopolskie w tym przypadku są lepsze odnośnie chorób przewlekłych aż o 38,4%.
STAN AKTYWNOŚCI FIZYCZNEJ
Podczas pytania o sprawność fizyczną respondenci napisali: „posiadam bardzo dobrą sprawność fizyczną” 32%, „posiadam dobrą sprawność fizyczną” 43%, i „posiadam dość dobrą sprawność fizyczną” 20%. 4% badanych oceniło swoją sprawności fizyczną jako złą. Kolejną kwestią podlegającą sprawdzeniu była częstotliwość wykonywania wysiłku fizycznego trwającego jednorazowo dłużnej niż 60 minut. 16 % ankietowanych odpowiedziało, że ćwiczą 6 razy i więcej w tygodniu, 46 % od 3 do 5 razy, 30% od 1 do 2 razy. 9 % badanych odpowiedziało, ze nie maja na to czasu. W pytaniu „Co musiało by się stać, abyś zwiększył swoją aktywność ruchową” najczęściej padały następujące odpowiedzi: większa
różnorodność form aktywności ruchowej 23%, ćwiczenia dostosowane do poziomu ćwiczącego 22%, większy dostęp do oferty zajęć pozaszkolnych 16%, tańsze oferty zajęć pozaszkolnych 16%. W zagadnieniu dotyczącym zrozumienia na czym twoim zdaniem polega zdrowy styl życia 61% podało prawidłową odpowiedź. Większość respondentów kojarzy sport tylko z zabawą, rozrywką i przyjemnością 50%, dla 11% kojarzy się z nauką i zdobywaniem umiejętności, a 10% uznało, że sport to współzawodnictwo. Tylko 28% upatruje w sporcie możliwość hartowania organizmu i dbania o swoje zdrowie. Zarówno analiza stanu zdrowia jak i stanu aktywności fizycznej pokazuje, że są zasadnicze różnice w pojmowaniu przez młodzież zagadnień dotyczących aktywności ruchowej. 96% badanych stwierdziło, że ma przynajmniej dość dobrą sprawność fizyczną. Natomiast tylko 16% ćwiczy regularnie na poziomie zalecanym. Poziom zalecany określiło HBSC jako wysiłek 60 min dziennie, 7 razy w tygodniu dla grupy wiekowej 11-18 lat. (Źródło: Studia BAS, nr 2(38) z 2014r., Zdrowie dzieci i młodzieży. Wybrane zagadnienia).
Jak widać brak świadomości co do aktywności buduje mylne wyobrażenie odnośnie poczucia sprawności fizycznej. Nie pokrywa się to jednak z realnymi zachowaniami. Młodzież nie potrafi samodzielnie obiektywnie ocenić swojej aktywności fizycznej. Deklaruje większy udział i zdecydowanie większy wkładany w realizację zajęć wysiłek. Tak wysoka samoocena nie stymuluje młodzieży do podejmowania jakichkolwiek działań w kierunku zwiększenia aktywności.
Przyczyną takiego stanu zdrowia i słabej aktywności fizycznej są:
1) Niskie zrozumienie co do wymiernych zachowań prozdrowotnych.
2) Mylna świadomość odnośnie poczucia zdrowia i wydolności fizycznej.
3) Małe zainteresowanie zajęciami sportowymi poza szkołą.
4) Brak większej informacji o dostępności różnych form aktywności fizycznej.
Oczywiście rozwiązaniem problemu niskiej aktywności fizycznej i pogarszającego się stanu zdrowia dzieci i młodzieży zajmuje się wiele instytucji od szczebla Europejskiego do lokalnego włącznie. Między innymi MSiT wprowadziło do szkół akcje „STOP ZWOLNIENIOM Z WFU”. „MAŁY MISTRZ” i inne.
Problem jednak jest tak duży, że te działania nie są w stanie zniwelować w 100% wszystkich przyczyn. Konsekwencją małej aktywności fizycznej jest narastająca nadwaga i otyłość już we wczesnych okresach życia. Poza tym aktywność ruchowa została uznana przez ekspertów WHO jako główna metoda zapobiegania chorobom cywilizacyjnym, także psychicznym. Pozostawienie tego bez rozwiązań dodatkowych będzie skutkować dalszymi procesami degradacji zdrowia, a w konsekwencji i obniżeniem aktywności obywatelskiej na rynku lokalnym.
W programie wykorzystujemy charakter sportu jakim jest aikido. Aikido jest sztuką samoobrony, w której nie dochodzi do agresywnej obrony. W dużej mierze polega na wykorzystaniu siły przeciwnika, zejściach i unikach oraz unieruchomieniach. Dzięki temu umiejętności obronne będą zawsze służyć tylko i wyłącznie do obrony nigdy do ataku. Na zajęciach nie uczy się kopnięć i uderzeń, a jedynie techniki obronne. Uczestnicy zdobędą umiejętność samoobrony w sytuacjach zagrożenia. Aikido uczy koncentracji i opanowania. Wzmacnia poczucie pewności siebie. Ten element programu jest ważny dla każdego, niezależnie od wieku. Dodatkowo w
Aikido ważnym elementem jest umiejętność relaksu. Przez to nie dochodzi do nadmiernych obciążeń i może być idealna formą aktywnością dla osób w każdym wieku. Dzięki temu na zajęcia Aikido chętnie uczęszczają nie tylko osoby, które są bardzo sprawne fizycznie, ale także, które z tego typu aktywnością maja problemy. Aikido jest idealna formą ruchową do podnoszenia aktywności poprzez wychodzenia ze stanu nic, albo prawie nic nie robienia do nawet pełnej aktywności ruchowej umożliwiającej przechodzenie do innych bardziej wyczerpujących sportów. W Aikido nie ma zawodów sportowych. Każdy ćwiczy dla siebie. Nikt nie jest z nikim porównywany, dzięki czemu nie dochodzi do kultywowania jedynie wybitnych jednostek i każdy może czerpać radość z tej formy aktywności.