Oceny własnej osoby dokonujemy kilkanaście, jak nie kilkadziesiąt razy dziennie. Oceniamy nasz wygląd, nasze umiejętności i możliwości. To jaką ocenę sobie wystawimy ma istotny wpływ na funkcjonowanie w społeczeństwie i realizację powierzonych nam zadań. Samooceny dokonują zarówno dorośli, jak i dzieci. Zobacz jak ona wpływa na sukcesy szkolne twojego dziecka.
Samoocena u dziecka
Samoocena to proces, który kształtowany jest przez całe życie. Wpływa nie niego szereg rozmaitych czynników. Pierwsze próby jej kształtowania podejmowane są już w dzieciństwie. To czy dziecko będzie miało wysoką samoocenę w dużej mierze uzależnione jest od rodziców. Więcej o tym jak oddać dziecku wiary w siebie przeczytasz TUTAJ. Poczynania rodziców mogą wykształcić w dziecku 3 rodzaje samooceny: adekwatną, zawyżoną i zaniżoną. Jaki jest ich związek z nauką?
Uczeń z samooceną zawyżoną
Jeśli twoje dziecko ma skłonności do podejmowania się zadań, którym nie jest wstanie sprostać, nie mierzy sił na zamiary oraz zazwyczaj za swoje niepowodzenia obwinia czynniki zewnętrze jest to oznaką, że najprawdopodobniej ma zawyżoną samoocenę. Sprawia ona, że chce dominować zarówno na polu naukowym, jak i w grupie rówieśniczej. W szkole taka samoocena może być przyczyna tego, że stawia sobie za wysoko porzeczkę, np. chce w jedno popołudnie opanować materiał semestralny, przez co doświadcza uczucia frustracji i zdenerwowania, że jego zamierzenia są nie do zrealizowania. Dziecko z zawyżoną samooceną uważa, że sukces mu się należy i bardzo często nie chce przykładać się do nauki. Wychodzi z założenia, że jest tak dobre, że samo z siebie będzie otrzymywać same piątki czy osiągać sukcesy sportowe.
Uczeń z samooceną adekwatną
Jeśli twoje dziecko ma adekwatną samoocenę to wierzy w siebie i swoje możliwości. Zna swoje mocne i słabe strony, dlatego nie porywa się z motyką na słońce. Zadania jakich się podejmuje są dostosowane do jego możliwości. Jednocześnie jest gotowe do dalszej nauki i poszerzania swojej wiedzy. Wykazuje się dużą otwartością i nie boi się nowych wyzwań. Widać to również w kontaktach z rówieśnikami. Zazwyczaj jest postrzegane jako dobry przyjaciel i słuchacz. Jako uczeń bardzo często przyjmuje postawę zadaniową – skupia się na problemie i stara się go rozwiązać. Co ważne w trakcie szukania nowych rozwiązań chętnie przyjmuje rady i konstruktywną krytykę, dzięki niej koryguje swoje błędy.
Uczeń z samooceną zaniżoną
Uczeń z zaniżoną samooceną to ten, który nie wierzy w swoje możliwości. Dostrzega on tylko swoje słabe strony i ma przekonanie, że jego możliwości są bardzo niskie. Brak wiary w siebie sprawia, że nie angażuje się w szkolne aktywności, unika kreatywnych zadań, a w kontaktach z rówieśnikami jest wycofany i nieufny. W szkole stosuje strategię unikania, widoczną szczególnie w sytuacjach problemowych. Dziecko woli o nich nie mówić i udawać, że ich nie ma – często posuwa się do kłamstwa i zatajania prawdy.